Barbarzyńska poezja

Oto utwór Canona, naszego etatowego Barbarzyńcy ;-)

„Artysta przypadkowy”

Ciemną nocą przed północą

Przed mą chatą rosła brzoza.

Jednak brzoza to nie koza,

Zjeść się nie da - celluloza.

Skoro brzoza to nie koza,

To nie trzeba do niej woza.

Ani siana, czy powroza...

Przecież brzoza to nie koza.

Mieczem siekę ją i walę,

Topór już szykuję, ale...

Jeśli brzoza to nie koza,

Po cóż ją tym mieczem walę?

Myślę: zupę ugotuję.

Brzozę mieczem wciąż traktuję...

Przesadziłem z tym zapałem:

Miecz na brzozie połamałem.

Coś uparta jest ta brzoza.

Nawet bardziej niż ma koza.

Mocnej stali się nie bała,

Dobry mieczyk mi zabrała.

Rano, kiedy pojaśniało

Z miecza nic już nie zostało.

Brzozy też nie było wcale:

Wyrzeźbiłem posąg w skale.